{GOT7} BM วิศวะU//U [BamMark] 3-อ่าว แก่กว่าหรอกเหรอ?-
-3-
“พี่เขาเดินมาทางนี้อีกแล้วอะมัคมัค” ฮันบินที่อยู่ในเหตุการณ์กับผมก็หันมาคุยด้วยเรื่องของเจ้าแบมแบมที่กำลังเดินตรางมาทางนี้
นั่นน่ะสิ มันจะมายุ่มย่ามอะไรแถวนี้นักหนาวะ=*=
“หวัดดีคร้าบบบ น้องๆชาวสาขาแมคคาทุกคนนน!” อยู่ดีๆวีที่เดินตามแบมแบมข้างหลังต้อยๆก็โผล่หัวออกมาพูดเสียงดัง ทำเอาน้องๆหลายคนตกใจกันไปตามๆกัน คนที่กำลังกินน้ำกินของวงของว่างกันอยู่ก็แทบสำลักกันเลยทีเดียว ดีนะกูยังไม่ได้กระเดือกอะไรลงคออะ==””
“อ้าว พวกพี่เป็นเด็กสาขานี้เหรอ?” ดีมากเพื่อนบิ๋น! กุกำลังสงสัยอยู่พอดีว่าทำไมอิเด็กกลุ่มนี้มันชอบมาจุมปุ๊กกันอยู่ที่สาขากู
“แม่นแล้วครับ^^” ยูคยอมเดินมาหยุดข้างๆวีแล้วตอบกลับแทนวีที่กำลังจะอ้าปาก
“เพราะฉะนั้นก็เดาๆเอาไว้เลยแล้วกันนะว่าในกลุ่มพวกพี่จะมีใครโชคดีได้เป็นน้องรหัสพวกพี่^^” แบมแบมเดินมาก็ยิ้มละมุนให้น้องๆปี1ทุกคน ถึงจะยิ้มให้น้องทุกคนแต่เจ้าเด็กนี่ก็ดันจ้องแต่ผมอยู่คนเดียว คือมึงควรมองตรงไปที่น้องทุกคน ไม่ได้มาเจาะจงว่าต้องเป็นกู==
แต่ผมก็รู้สึกหวั่นไหวแปลกๆอยู่เหมือนกันนะเวลาที่แบมแบมจ้องมาที่ผมหรือยิ้มมาให้ผมอะ
“..ใช่ไหมครับน้องมัคคึ? หวังว่าเราจะได้เป็นพี่รหัสน้องรหัสกันนะ^^” แต่ผมไม่อยากเป็นอะครับทำไงดีU_U แต่ช่างเถอะไอเด็กนี่มันหน้าตาน่ารักน่าแกล้ง บางทีถ้าเป็นพี่รหัสน้องรหัสกันผมอาจจะได้แก้แค้นมันเยอะแยะหลากหลายวิธีพิษดาร(ฉบับคุณหมอ)เลยอะนะUwU
“ผมก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นเหมือนกันพี่แบมแบม” ผมตอบกลับแบมแบมพลางยิ้มหวานติดทะเล้นให้ด้วย เป็นไงล่ะใจละลายเลยอะเด้!
ทันใดนั้นพวกเด็กๆปี2ต่างก็ค่อยๆเดินมานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามพวกผมโดยที่มีวีนั่งตรงข้าวฮันบินและยูคยอมนั่งตรงข้ามยองแจจองกุกนั่งตรงข้ามจิน และแน่นอนครับเหลืออยู่ตัวเดียวไม่ต้องถามว่ามันนั่งตรงข้ามใคร..นั่งตรงข้ามกูนี่แหละสัส!
พอพวกเด็กๆจัดท่านั่งกันเสร็จพวกหล่อนทั้งหลายก็จัดการแนะนำชื่อของตัวเอง แล้วตามมาด้วยจินที่เพิ่งรู้จักกันแนะนำตัวต่อพวกแม่ง
“พี่ได้ข่าวคราวมาว่ารับน้องปีนี้จะมีจัดค่ายไปที่เขาใหญ่ด้วยนะ เห็นบอกว่าจะต้องจับคู่นอนกับพี่รหัสตัวเองด้วย” พอแบมแบมเห็นผมเล่นด้วยก็เอาใหญ่ทันที เฮ่ยยยย นี่กูเสียท่าเข้าให้แล้วเหรอเนี่ยยยย
“มัคมัคทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ บางทีไม่เราก็ฮันบินก็มีโอกาสเป็นน้องรหัสพี่แบมแบมเหมือนกันนะ^^” จินเข้ามาปรอบผมเมื่อเห็นผมยู่ปากลง(อย่างน่ารักด้วยนะ=w=) แถมยังเอามือมาลูบหัวผมเบาๆด้วยอะ งุ้ยยยยย น้องมัคคึรักพ่อจินจังเลยคับบบบ(ส่วนแม่จินก็เก็บมันเอาไว้ที่เดิมก่อนนะ55)
“ฮื่ออออ ผมรักพ่อจินจังเลยยย” ปากไวเท่าความคิด ผมพูดออกไปเพื่อหยอกล้อกับเพื่อนใหม่ของตัวเองนิดหน่อย เห็นแบบนี้กุขี้แกล้งนะขอบอก555
“หุยยยย พ่อจินก็รักลูกสาวเหมือนกันคับบบบ” เย็ดเข้เล่นกับกุด้วยเว้ย555 เดี๋ยวนะ..กูเป็นผู้ชายครับไม่ใช่ผู้หญิงหรือตุ๊ดทอมดี้ข้างบ้านมุงครับไอฟาย==
“กุเป็นผู้ชายครับอิหอย!” ผมโวยใส่เจ้าจินมันนิดหน่อยก่อนจะตบตั้บไปที่แขนของมันแรงๆ โดยไม่คำนึงถึงความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้นกับผู้เคราะห์ร้ายเลยแม้แต่น้อย
อูยยยยย พี่จินเจ็บจังเลยคับพ่อT^T
“เจ็บอะดิจิน มัคมัคแม่งตีเจ็บชิบหายเลย555 ตีมาเบาๆเสือกแสบยันง่ามดาก” หุยยยย มึงก็พูดเวอร์ไปไอ่ยองแจบักหำน้อยยย พอดีว่าตอนเจอมันครั้งแรกมันแอบแซวผมว่าผมน่าจับทำเมีย ผมเลยจัดการตบตั้บ!ไปที่แขนมันทันที==
“ดูจากสีหน้าน้องจินแล้วกุว่า..แม่งเจ็บจริงว่ะ==”” วีพูดขึ้นมาพลางชำเลืองมองแบมแบมนิดหน่อย ทำไมวะ อยากโดนบ้างเหรอ555(หมอเลวอะU_U)
“แม่งงง ตัวเล็กนิดเดียวตีเจ็บเหี้ยๆเลยพี่” ฮันบินหันไปเม้ามอยซอยเก้ากับพวกปี2ตรงข้าม มึงก็บ่นอยู่นั่นแหละกุแรงเยอะๆ เดี๋ยวปั๊ดเตะตั้บเลอ=*=
“ฮิฮิ เห็นกุตัวแค่นี้แต่ความความสามารถกุคือศิลปะการต่อสู้เลยนะเว่ยยย” ผมพูดออกไปอย่างมั่นอกมั่นใจ ก็แน่นอนดิ ระดับมาร์ค ต้วน อี๋เอิ้นคนนี้ เรื่องชกต่อยนี่ไม่เคยคนามือใครUwU
“จะว่าเก่งศิลปะป้องกันตัวก็เก่งเถอะ แต่ถ้าเรื่องบนเตียงพี่เก่งกว่านะ^^” อยู่ดีๆแบมแบมที่นั่งตรงข้ามผมก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ แถมยังมีการเอามือมาเกลี่ยหน้าม้าผมอีก
งุ้ยยยยย น้องมาร์คใจสั่นมากเลยครับม้าจินยอง=///=
“หึ พอพี่ยิงมุกใส่นิดหน่อยนี่ หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกเลยนะเราอะ น่ากินดีเหมือนกันนะเนี่ย” แบมแบมพูดจบก็กลับไปจัดท่านั่งตัวเองเหมือนเดิม คือมุงนั่งเฉยๆก็พอครับไม่ต้องมายิ้มหวานให้กู
งื้ออออ นี่เข้าหน้าร้อนแล้วเหรอครับม้า ทำไมมันร้อนจังเลย=//=
ยังไม่ทันที่ผมจะได้เถียงต่อ พอหันไปเห็นว่าพวกยองแจกำลังยิ้มกว้างจนแก้มแทบปริผมก็เกิดอาการเขินอย่างแรง ทั้งชีวิตไม่เคยเขินให้ใครเห็นนอกจากจินยองเลยนะเนี่ย ฮรืววววววT//T
ผมไม่กล้ามองหน้าพวกเด็กๆมันแล้วอะ ยิ่งมองยิ่งเขินผมก็เลยก้มหน้าเอามือมาปิดเอาไว้เพื่อไม่ให้ใครเห็นใบหน้าของผมที่กำลังแดงก่ำสุดๆ
“เหยดดด เหี้ยแบมมมม ร้อยวันพันปีมึงไม่เคยเล่นมุกเสี่ยว พอเล่นทีนี่ผลตอบรับกลับมาดีชิบหายเลย!” ยูคยอมที่นั่งอยู่ตรงข้ามยองแจก็พูดพรวดออกมาทันที เมื่อไหร่มึงจะเลิกเสียงดั๊งงงงงงง! ดูดิ๊เนี่ยน้องแตง(?)กูตกใจหมดเลยอิห่าราก!
“โหยพี่ อยู่ใกล้ๆกันไม่ต้องเสียงดังก็ได้==”” ยองแจพูดพลางเอามือกุมไว้ที่อกตัวเอง สงสัยจะตกใจมากอยู่พอสมควร โหอิเด็กยูคมุงบังอาจทำร้ายน้องแตงของกูวววววว
“มันก็เป็นแบบนี้แหละน้องแจ ปล่อยช่างแม่งมันไปเหอะ” จองกุกหันมาอธิบายให้ยองแจฟัง
“จะว่าไปที่พี่ยูคบอกว่า พี่แบมแบมไม่เคยเล่นมุกเสี่ยวนี่คืออะไรเหรอครับพี่จองกุก?” ประโยคที่ยูคยอมพูดเมื่อกี้นี้ดันมาสะกิดต่อมเสือกของซอกจินพวกผมซะได้ แหม่
“นั่นน่ะสิครับ มันคืออะไรเหรอ?” ผมจัดการเข้าไปสมทบเจ้าซอกจินโดยการโพล่งเข้าไปกอดคอพร้อมเอียงคอประมาณ15องศา ตามมาด้วยเก๊กหน้ากวนตีนใส่ไอเด็กตรงหน้าทั้ง4(ถึงแม้ว่าในสายตาของคนพวกนี้มันจะดูน่ารักก็เถอะ==)
“น้องมาร์คอย่าทำหน้าแบบนั้นดิมันน่ารักเกินไปอะ แล้วอีกอย่างนะเป็นลูกสาวต้องหัดรักนวลสงวนตัวด้วย รู้เปล่าว่าแถวนี้มีตัวเหี้ยที่ไหนก็ไม่รู้กำลังหึงหนูอยู่อะ?” อยู่ก็อยู่ด้วยกัน กุจะรู้ไหมครับ==? แล้วอีกอย่างกุบอกว่ากุไม่ใช่ผู้หญิงงงง อร้าาาาาาาาา! ว่าแต่ทำไมแบมแบมถึงทำหน้าบูดแบบนั้นอะ? แถมยังกอดอกตัวเองอย่างกับคุณพ่อมาเจอลูกสาวตัวเองอยู่กับใครก็ไม่รูอย่างไรอย่างนั้นแหละ
น้องมัคมัคไม่ชอบเลยอะครับพี่แบมแบม(._.” )
“หูยยยยยยยยย” อยู่ดีๆเพื่อนใหม่อีก3ตัวมันก็ดันอุทานออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย พวกมุงส่งโทรจิตกันยังไงอะหมอขอปรึกษาหน่อยดิ อยากทำได้มั่ง==
“กูรู้เลยว่าเป็นใคร เนอะจิน เนอะฮันบิ๋น”
“เนอะะะะะะะ” คือพวกมึงนัดกันมาเหรอ นัดกันมาก็บอกกู๊ววว ไม่ต้องปิดบังกุก็ได้นะ กลัวอะไรกุไม่ได้เป็นเจ้ากรรมนายเวรพวกมุงซักหน่อย ตอบกุมาเดดดด้
“อะไรอะ? ใครๆบอกกูมั่—“
“พวกกูไม่บอกกกกก วะฮะฮะฮะฮ่าาาาาาาา” คือ..พวกมึงช่วยรอให้กูพูดจบประโยคก่อนได้ไหม ฮะ?
หรือว่าจะเป็นไอเด็กแบมมันวะ? ฮึ?? แต่ว่าเจ้าเด็กนี่มันน่าตาออกจะน่ารักนะ ผมว่าน้องมันน่าจะมีแฟนแล้วด้วย น่ารักๆแบบนี้หาแฟนยากที่ไหน เฮ่อ==
“แล้วทำไมพี่แบมแบมต้องทำหน้าบูดใส่ผมด้วยอะะะ” ผมหันไปบ่นใส่แบมแบมพลางพองแก้มตัวเองให้ดูน่ารัก(และน่ากด=.,=)ที่สุด ดูเหมือนว่าอีกคนจะเลิกทำหน้าบูดแล้วซะด้วย หุยยยย ชอบเด็กขี้อ้อนก็มะบวกกกกก>//<
“แหม พอน้องอ้อนนิดเดียวมึงนี่หายโกรธเลยเนอะ” ยูคยอมที่คอยจ้องมองเหตุการณ์อยู่ใกล้ๆก็เข้ามากระแซะแบมแบมทันทีเมื่อเห็นว่าแบมแบมหายทำหน้าบูดตอนที่ผมอ้อน ก็คนมันหล่ออะใครเจอไม้นี้ก็ต้องยอมน้องมาร์คกันทั้งนั้น จริงๆนะไม่ได้โม้UwU
“ทำไมอะ? ก็น้องมาร์คเค้าลงทุนอ้อนกูเลยนะเว่ย” กูมีไรจะบอกคับน้องแบม แค่3คำเท่านั้น สั้นๆง่ายๆได้ใจความ มึง คิด ไป เอง==
“ดูจากหน้าน้องเขาเนี่ย เหมือนจะบอกว่า มึง คิด ไป เอง เลยอะ” หืมมม จองกุกมันมีญาณอาถรรพ์กับชาวบ้านเขาด้วยเหรอ? พวกมุงนี่อ่านความคิดกุออกทุกที กุเริ่มหลอนละนะสัส==”
“แล้วไง? พี่กันต์ด๊อนท์แคร์UwU” นั่น..มึงไม่แคร์แต่กุแคร์ไงครับน้องแบ่มแบ๊ม
“เออวันนี้รับน้องเลิกกี่โมงอะพี่?” ยองแจเงยหน้าจากจอโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อซักถามสิ่งที่สำคัญสุดๆ กุว่ามึงถามไปก็เท่านั้นแหละครับน้องแจ
ไปพวกเฮ้ดว้ากพวกนั้นมันไม่ปล่อยให้เรากลับบ้านกันง่ายๆหรอก แม่งต้องหาเรื่องให้พวกกูกลับช้าอะ เชื่อหัวน้องมาร์คดิ==
“ถ้าไม่ติดขัดอะไรก็น่าจะกลับตอน3โมงเย็น” ยูคยอมหันหน้าไปตอบให้กับคู่สนทนา
“แล้วถ้าติดขัดอะไรซักอย่างอะครับพี่?” ฮันบินโพล่งถามยูคยอมอีกครั้ง ดีเหมือนกันกุจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเงยหน้าไปถามอิเด็กดอกที่นั่อยู่งตรงข้ามกุ==
“เอ่อ ถ้าเรื่องติดขัดนี่..ไม่น้อยกว่า1ทุ่ม” โอ้โหวววววววววว ชิบหายแล้ววววว น้องเอินจะทำยังไงดีคับม้า เอินอยากกลับหอแล้วอะ ฮือออT^T
“แล้วพวกน้องพักอยู่ที่ไหนกันล่ะ?” วีที่นั่งเงียบอยู่ซักพักก็เงยหน้าพรึบ!ขึ้นมาถามพวกผมทันที อื้อหือถ้ามึงไม่ถามพวกกูหลังจากเงยหน้านะ กุนี่นึกว่ามึงองค์ลงเลยนะเนี่ย==
พวกผมค่อยๆเรียงกันตอบ โดยเริ่มจากฮันบินแล้วไล่จนมาถึงยองแจ ฮันบินพักอยู่ที่คอนโดใกล้ๆคอนโดของผม ส่วนผมก็อาศัยอยู่ที่คอนโดข้างๆฮันบิน จินพักที่บ้านครับพอดีบ้านของจินอยู่ใกล้มหา’ลัย ยองแจอยู่คอนโดเดียวกับผมครับแต่อยู่คนละชั้นกัน
พอพวกผมตอบจนหมดทุกคน อิเด็กข้างหน้าผมมันก็ยิ้มกว้างขึ้นมาทันที มุงจะยิ้มอะไรทีอะไรให้มุงดีใจนักหนาฮะ กุละปวดไต=*=
“เอ่อ พี่แบมแบมยิ้มอะไรเหรอครับ?” ผมถามออกไปเพราะต่อมความไคร่อยากเสือกของผมมันดันทำงานในเรื่องไม่เป็นเรื่องซะอย่างนั้น
“หืม? ก็ที่พี่ยิ้มเพราะว่าเรา2สองคนอยู่คอนโดเดียวกันไง^^” ฮะ..ฮื้อออออออออ!? จินยองออมม่า! วันนี้ออมม่าต้องมานอนกับน้องเอินนะ! ออมม่าไม่ยอมก็ต้องยอม!
ผมได้แต่คิดกร่นด่าไอเด็กเปรตตรงหน้าอยู่ในใจ พร้อมทั้งคร่ำครวญหาจินยองออมม่า ฮืออออ จินยองงงง ถ้ามึงมีมารยาทพอช่วยโทรจิตหากุกลับด้วยยย
ครืดดด ครืดดดด ครืดดดด
อยู่ดีๆโทรศัพท์เครื่องบางของผมก็สั่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน ผมเลยมีอาการตกใจสะดุ้งเล็กน้อยไอเด็กพวกนี้เห็นผมสะดุ้งแบบไม่มีเหตุผลก็เรียงตัวกันยิ้มแก้มปริเลย ทำไมว้าาาาา กุจะตกใจบ้างไม่ได้ไง้=*=
พอผมยกหน้าจอขึ้นมาเท่านั้นแหละ ‘JINYONG AOMMA’ ชื่อน่ารักป้ะล่ะ555 ว่าแต่กุบอกให้มุงโทรจิตมา ไม่ได้บอกให้Callมาหากุคับ==
ผมก็ไม่ได้มีไรมากหรอกครับ รับแม่งตรงนั้นนั่นแหละ น้องมาร์คไม่แคร์สายตาใครหรอก
“หวัดดีคับออมม่า” ผมจัดการกวนตีนมันก่อนที่จะเปิดบทสนทาจริงๆ
‘หวัดดีค่ะลูกเอิน ทุ้ย! อารมณ์ดีจังเนอะมึงอะ พอทิ้งกูไว้ที่แพทย์คนเดียวเนี่ย’
“กูอารมณ์ที่ได้กวนตีนมึงคับ แล้วมึงโทรมามีไร?==”
‘วันน้มึงเลิกกี่โมง กุจะพาไปแดกบิงซู แดกมะ?’
“เลี้ยงไหมล่ะ?”
‘ถ้ากูไม่เลี้ยงมึงคงมาแดกมั้ง ฟวย==’
“ออมม่าเดาเก่งจังเลยครับ555”
ตอนนี้อิเด็กดอกทั้งหลายมันกำลังจ้องผมอยู่ครับ ใช่ครับมันจ้องผมอยู่(._. )
“คุยกะใครอะมัคมัค” ฮันบินหันหน้ามากระซิบข้างหูผมเบาๆเพื่อไม่ให้คนที่โทรมาได้ยิน มันมีมารยาทเหมือนกันแฮะ
“ออมม่าเราเอ—“
“ออมม่าพ่อมึงเดดดดดดดดดด้!!” อะหุยยยย ไม่ต้องเปิดลำโพงก็ได้ยิน ออมม่าของน้องเอินสุดยวดไปเลยยย พอไอเนียร์มันตะโกนออกมาเท่านั้นแหละ แม่งก็ได้ยินกันทั้งโต๊ะเลยสิครับ ขำกันระนาว55555 กุขอขำด้วยคนคับ555
‘เหี้ยเอินมึงไม่ได้อยู่คนเดียว’
“เออกูไม่ได้อยู่คนเดียว แล้วมึงก็อย่าเรียกกูว่าเอินด้วย มันน่ารักไปอะ เข้าใจไหมม เข้าใจม้ายยยยยยยย!” ผมตะโกนใส่มันกลับครับ ขำไหมล่ะพวกมึง555
‘555มึง มึงอารมณ์ดีเนอะ555’
“เออน่า อย่าเรียกกูเอินก็พอ=*= ส่วนเรื่องเลิกเรียนอะ กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะเห็นน้องมันบอกว่าถ้าไม่ติดขัดอะไรก็บ่าย3 แต่ถ้าติดขึ้นมาก็ไม่น้อยกว่า1ทุ่ม” ผมอธิบายสั้นๆให้ไอเนียร์มันเข้าใจได้ง่ายสุดๆเท่าที่จะทำได้
พอผมพูดจบประโยคเท่านั้นแหละ เด็กๆที่นั่งอยู่บนโต๊ะก็ทำห้นางงเป็นไก่ตาแตกกันทั้งโต๊ะเลยครับ เอ่อ..กุนึกว่ากุอยู่คนเดียว กูปากพร่อยไปซะแล้ว น้องมาร์คจะทำยังไงดีครับม้าT^T
‘น้อง? ปี1หรือปี2 หรือรุ่นเดียวกับมึงแต่มึงเกิดก่อนเขา?’ มึงจะสู่รู้ทำไมอิหอยหล๊อดดดดด!
“ปี2 ถามไมวะ” ผมตอบกลับไปอย่างปรงใจ กุจะบอกเด็กๆพวกนี้ยังไงดีวะะะะะะ
‘อ่อ พอดีกุแอบมองมึงอยู่อะ’ เอ้า..มึงจะแอบมองหามะเขือพวงไง้อิห่าราก ทำอย่างกับตัวเองเป็นสาวน้อยน่ารักที่แอบชอบรุ่นพี่อย่างไรอย่างนั้นแหละ
“เอ๊า..จะแอบมองห่าพ่อมุงไง้ ออกมาดี้” ผมพูดพลางหันไปด้านหลังเพื่อมองหาเจ้าตัว แหม ผิวแม่งออกจะขาวอย่างกับสำลีทำไมมองหายากหาเย็นแบบนี้วะ
‘เออๆเดี๋นวกูออกไปแสดงตัวแป๊ป’ พอมันพูดจบมันก็กดตัดสายผมทันที อยู่ให้กูรู้นะว่ามึงทักผิดโต๊ะอะ==
“คุยกับใครอะ? ทำไมตอนคุยถึงยิ้มตลอดเลย?” จินโพร่งถามผมขึ้นมาทันทีหลังจากที่ผมคุยกับไอเนียร์เสร็จ
“หุยยยยย อย่าบอกนะว่าเป็นแฟนมึงอ่าาาาา” ยองแจที่นั่งจิ้มโทรศัพท์อยู่ตั้งนานก็รีบหันหน้ามาแซวผมทันที
“สนุกมากไหมฮะมึงอะ==” ผมตอบกลับไอน้องแจมัน ทำไมถึงมีแต่คนชอบบอกว่าผมกับเนียร์มันเหมือนแฟนกันวะ==
“เอาแล้วไงไอแบมแบ๊มมม มึงจะโดนหมาคาบไปแดกไหมเนี่ยยย” อยู่ดีๆไอเจ้ายูคมันก็เข้าไปกระแนะกะแหนไอเจ้าเด็กแบม อะไรคือกุจะโดนคาบไปแดกคับ==? อิห่าเนียร์มันมีแฟนแล้วเว่ย แต่มันไม่ยอมบอกว่าไอคนนั้นมันเป็นใครอะ
“แล้วไงวะ ถ้ากูโดนหมาตัวไหนคาบไป กูก็จะเป็นตัวเหี้ยไปคาบของของกูคืนมา” แบมแบมหันไปตอบเจ้ายูคแถมยังทำหน้าจริงจังซะด้วย
“เหยดดดด องค์ลงเหรอครับอ้ายสาสสสส” ยูคยอมทำตาโตด้วยความตกใจเล็กน้อย มันน่าตกใจตรงไหนวะที่ไอเด็กแบมมันจะมีฟามรักอะ==?
แปะ!
“เอ้า เหี้ยเนียร์!”
“กูไม่ใช่เหี้ยคับกุคนหล่อU*U”” แหม่กุแซวหน่อยไม่ได้เลยนะไอสึด เขินก็บอกมา555
“อ้าว! ก็ว่าเนียร์ไหนวะ ที่แท้ก็พี่จินยองนี่เอง” แบมแบมเงยหน้าขึ้นมาก็เปลี่ยนจสกสีหน้าจริงจังเป็นสีหน้าโลงอกทันที มุงโล่งห่าไรวะ==
“โหพี่จินยองนี่เองอะ ตกใจหมดนึกว่าจะมีคนมาคาบน้องมาร์คไปแดกซะแล้ว” ยูคยอมก็ทำท่าโล่งอกอีกคนนึง อะไรวะกุงง
“น้องมาร์ค? มึงไม่ได้บอกเด็กๆเหรอไอมาร์ค” ไอเนียร์มันหลี่ตามองผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างเอาเรื่องพอตัว กุกลัวอะ กุกลัวจริงๆนะเนี่ย==”
“บอกไร ไม่มี้” ผมเสตาไปมองทางอื่น ถึงจะอยากขอความช่วยเหลือแต่พอมาคิดอีกทีไอเด็กพวกนี้มันไม่รู้เรื่องของผมนี่หว่า
“ผมก็สงสัยตั้งแต่ตอนที่มาร์คมันเรียกพวกพี่ปี2ว่าน้องเหมือนกันอะพี่เนียร์” ฮันบินที่นั่งอยู่ข้างๆผมเอ่ยถามไอเนียร์มันอย่างสงสัย
“นี่เด็กมึงเหรอมาร์ค?”
“อือๆ” ผมพยักหน้ารับอย่างเดียว
“คืองี้ ไอมาร์คตอนแรกมันเรียนแพทย์ เพราะทางบ้านมุนอยากให้เรียน แต่ใจมันอยากต่อวิศวะไงมันเลยซิ่วมาอยู่ที่นี่นี่แหละ แล้วอีกอย่างถ้าตอนนี้มันยังเรียนหมออยู่ปีนี้มันก็อยู่ปี3ละ คือมันก็เป็นหมอเถื่อนด้วยนะประเด็นอะ”
ตั้บ!
“มึงก็เถื่อนอิหอย! เออไอหล่อนี่ชื่อ ปาร์ค จินยอง แต่ชื่อมันเสือกซ้ำกับจารย์ในคณะมันเลยให้เรียกจูเนียร์แทน ส่วนพี่ อยู่ในมหา’ลัยต้องเรียกกันตามปกตินะ แต่ถ้าอยู่ข้างนอกต้องเรียกพี่นะเข้าใจ๊?” พอมันพูดจบประโยคผมก็จัดการตีไปที่แขนของมันแรงๆทันที แล้วตามด้วยอธิบายทุกอย่างให้เด็กๆมันฟังกัน
“หุยยยย พี่เนียร์เจ็บไหมอะ ขนาดผมโดนนิดเดียวตอนนี้ยังแสบอยู่เลย” ฮันบินคนที่ผมตีคนแรกของวันนี้ มึงก็เวอร์ไป๊ กุไม่ใช่เดอะฮัคซะหน่อย กุออกจะหล่อลากดิน==
“ตีเบาๆยังแสบไปทั้งวัน ตีแรงๆมันจะไปเหลือเหรอฮะ” เนียร์บ่นออกมาพลางลูบแขนตัวเองไปด้วย มันเจ็บขนาดนั้นเลยเหรอวะกุถามจริง
“เออ กูยังไม่ได้แนะนำเด็กกูให้มึงรู้จักเลย นี่ฮันบิน จินซอก ยองแจ แค่นี้และไม่ต้องถามนามสกุล เพราะกูไม่เคยจำ” ผมแนะนำเด็กๆให้ไอเนียร์มันได้รู้จักอย่างเฉื่อยๆ
“โห ให้กูถามเองก็ได้มั้ง== ช่างเหอะ ไอแบมไอมาร์ค ไหนๆกูก็มานี่ละ บิงซูตอนเย็นไม่ต้องแดก ไปซื้อของที่เซเว่นมาดิ๊”
“อ่าวไอเหี้ยบิงซูกู๊วว!”
“กูรู้ว่าวันนี้เลิกช้าแน่ๆ เดี๋ยวกูมานั่งแดกด้วยตรงนี่แหละเร็วๆรีบไปซื้อมา” ตอนแรกผมก็กะว่าจะปฏิเสธมันอะนะ แต่พอเห็นแบงค์พันที่ถูกยื่นมาโดยเฮียเนียร์แล้วแบบ..อะเคน้องมาร์คไปซื้อให้กะได้UwU
“ปะแบม วันนี้ไอเนียร์ออกมาร์คไปซื้อให้ได้” ผมพูดพลางเดินไปดึงให้เจ้าแบมแบมมันลุกขึ้นเดินตามผมมา
เด็กกว่ากุซะเปล่าทำไมมือมึงทั้งสากทั้งใหญ่วะ==?
.
.
.
ตอนนี้ผมกับพี่มาร์คกำลังเดินทางกลับมหา’ลัยครับ บอกเลยว่าเรา2คนนี่เดินออกมาทั้งๆที่ยังจับมือกันด้วยนะคับบบ หูยมือพี่มาร์คนิ่มมากก แถมยังเล็กกว่าผมด้วยตอนที่พี่มาร์คเขาสารภาพว่าตัวเองแก่กว่าผมนี่ตกใจอยู่พอตัวเลยนะเนี่ย คือหน้าพี่เขาเด็กมากก(แล้วก็สวยมากก)เลย ถ้าได้เป็นเมียนะผมขอสัญญาเลยว่าจะดูแลพี่เขาอย่างดี สวยแบบนี้พี่กันต์หวงด้วยนะขอบอกUwU
“พี่มาร์ค หน้าตาดีอย่างพี่นี่ทำไมไม่เป็นเดือนคณะวะ?” ผมหันไปถามคนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆผมถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะเตี้ยกว่าผมแค่เซนเดียวก็ตาม
“ตอนแรกเนียร์ก็จะให้พี่ไปนั่นแหละ แต่โดนพวกเพื่อนในคณะ..ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายซะด้วย บอกว่าพี่น่ะสวยจะตาย เดี๋ยวก็โดนเดือนคณะอื่นคาบไปกินจะทำยังไง เพราะฉะนั้นเดือนคณะและเดือนมหา’ลัยครั้งนั้นก็เลยตกอยู่ในกำมือของไอเนียร์มัน” พี่มาร์คตอบผมด้วยน้ำเสียงที่นิ่งๆ แต่มือของพี่เขากลับบีบแรงกว่าเก่านิดหน่อย พี่กันต์เขินจังเยยคับU//U
“ดีเหมือนกันที่เพื่อนในคณะพี่เตือนแบบนั้น ผมถึงได้มีโอกาสมาจีบพี่อะ” ผมพูดออกไปพลางกระเถิบเข้าไปใกล้พี่เขานิดหน่อย ฮึ่ย!หน้าพี่มาร์คมาความขึ้นริ้วสีแดง งั้นนุ้งแบมก็มีหวังอยู่อะดิ! เย่
“เหอะ ทีตอนพี่หมอเรายังไม่เห็นหัวพี่เลย” พี่มาร์คหันหน้ามาบ่นใส่ผมแถมยังขมวดคิ้วมุ่นพองแก้มตัวเองอย่างน่ารักอีก ขอสักทีเถอะนะพี่มาร์ค ผมอยากได้จริงๆอะ=//=”
ไวเท่าความคิดผมก็จัดการเชยคางพี่มาร์คขึ้นมาแล้วกดจมูกลงที่พวงแก้มสีชมพูค้างไว้ทันที เพื่อสูดดมกลิ่นอายของพี่มาร์คให้หมด เอาแม่งให้หมดอากาศหายใจตาไปเลย
กลิ่นตัวพี่มาร์คหอมแบบธรรมชาติอะ ไม่รู้ดิกลิ่นมันแบบ หอมๆแต่ไม่มากนัก มันยั่วให้ผมสูดให้มากกว่าเดิมอีกอะ อย่าให้รู้นะว่าห้องที่คอนโดอยู่ชั้นเดียวกันอะเดี๋ยวจะเข้าไปจับทำเมียเลยคอยดูเดะ=.,=
“แบมแบ๊มมมมม นี่มันข้างนอกก มึงทำอาร้ายยย>///<” พอผมผละออกมาจากพวงแก้มน่มนิ่มของพี่มาร์คเท่านั้นแหละ อะหุย! หน้าแดงลามไปถึงหูแล้ววว ขอเข้าข้างตัวเองหน่อยละกันคิดซะว่าพี่มาร์คกำลังเขินผมอยู่ละกันนะ อิอิ
เขินอะไรได้น่ารักน่ากินขนาดนี้นะพี่มาร์ค..เก็บเอาไว้เขินตอนเราทำกิจกรรมใต้ร่มกันดีกว่าอุริฮิฮิ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวีดัดนักอ่านทุกท่านนะคะะ รอกันนานไหมเอ่ยย
พอดีว่าช่วงเสาร์อาทิตย์ไรต์ติดเรื่องเที่ยวของบริษัทอะจ้ะ555
ตอนนี้ไรต์มาต่อแล้วน้าา ถ้าชอบก็อย่าลืมกดFAV คอมเม้นเอาไว้เป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะะะ
กิ๊วๆๆๆๆๆๆๆ
สามารถอ่านได้ที่เว็บนี้ก็ได้น้าค้าา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น