{GOT7} BM วิศวะU//U [BamMark] 11-ชื่อกูมันเป็นอะไรนักหนาวะะ;-;-
-11-
“ไอตัล! มึงอย่าบอกชื่อจีนกูดิวะ!”
“เอ้า ทำไมอะอิมาร์ค ชื่อมันก็เหมาะกับหนังหน้ามึงดีไม่ใช่เหรออิดวก”
อา..ตอนนี้ผมกำลังกระซิบคุยกันหลังไมค์กับคริสตัลอยู่ครับ หน.ฝ่ายสันทนาการของปีนี้ ซึ่งเป็นเพื่อนกับผมตอนอยู่แพทย์นั่นเองครับ..ตอนผมซิ่วมาอยู่วิศวะก็ลืมคิดไปเลยว่าอิตัลมันก็อยู่วิศวะนี่หว่า..สัส
ผมนี่ถึงกับทำหน้าหงึใส่เลยครับ._.
“กูไม่น่ามาต่อวิศวะเลยจริงๆ” ผมพูดขึ้นมาลอยๆหลังจากที่คุยกับคริสตัลเสร็จ ผมเกลียดความสะดีดสะดิ้งของมันจริงๆ แต่ผมว่าแบมแบมมันสะดิ้งกว่านะ...รึไง?
“ทำไมแกพูดแบบนั้นล่ะเพื่อนรัก” อะไรของมึงอีกเนี่ยย
“กูเคยเป็นเพื่อนกับมึงด้วยเหรอวะตัล?”
“จุก;w;” สั้นๆง่ายๆได้ใจความเลยนะมึง
“แต่ถ้ามึงไม่มาต่อวิศวะมึงก็จะไม่ได้เจอรักแท้ของมึงนะมาร์ค” อะไรของมึงอีกเนี่ยยย รักแท้เหี้ยไรกูยังไม่มีเลย คิดไปเองหน่าเพื่อนตัล
“ไม่ต้องมาทำหน้างง ถ้ามึงไม่ซิ่วมานี่ มึงก็ไม่เจอน้องแบมว่าที่ผัวมึงหรอก อิควั้ย!” นั่น แซวกูไม่พอด่ากูด้วยนะ เพื่อนใครอัจฉริยะจริงๆ._.
“มึงก็อย่าแซวกูสิ! รีบทำหน้าที่ต่อได้แล้ว! อีส้นตีน!” กูขอด่าหน่อยเถอะอีตัลลล
“ว้าย! มึงมาด่าดาวมา’ลัยอย่างกูได้ยังงั้ย!(ป้าบ)” ดอก..ตีกูทำไมT^T
มันคงเป็นกรรมเก่าของกูที่ชอบตีแบมแบมสินะ กูขอโทษษษ
“ถ้าอย่างนั้นพี่จะเริ่มแข่งกันแอบแบ๊วโดยบอกชื่อเล่นของตัวเองออกมาด้วยนะ” คริสตัลเริ่มกลับไปจดจ่อกับหน้าที่หัวหน้าฝ่ายสันทนาการอีกครั้ง
“เอ..พี่จะเริ่มจากหัวแถวหรือท้ายแถวดีนะ”
อี...ดกทง...
กูขอเถอะมึงเลิกทำแววตาเจ้าเล่ห์แบบนั้นสักทีจะได้ไหม กูจะบ้าตายเพราะมึงนี่แหละไอตัล! ไม่ใช่แบมแบมหรอก!
“ถ้าอย่างนั้นพี่จะเรื่มจากน้องแก้มก่อนแล้วกันเนอะ สงสารน้องเอินจัง ว้ายย” อิตัล! กูขอให้พ่อมึงHPหมด! ขอให้แม่มึงมรณา!
“อะๆ พี่ล้อเล่งง” คริสตัลว่าจบก็แลบลิ้นปริ้นตาใส่ผมทันที เหมือนมึงเหงาอะตัล(._. )
“เดี๋ยวพอน้องแก้มแอบแบ๊วเสร็จก็ทำตามต่อๆกันเป็นมาราธอนแลยนะ หนึ่ง สอง ซั่ม!”
จะว่าไปผมยังไม่ได้พูดถึงน้องๆอีก14คณะเลยนะครับ ถ้าอย่างนั้นผมจะอธิบายลักษณะของแต่ละคนแบบสั้นๆง่ายๆได้ใจความนะครับ เดี๋ยวผมจะอธิบายตามน้องเขาแอ๊บแบ๊วเสร็จแล้วกันนะครับ เพื่อความสะดวกสบายของผมและความไหลลื่นในการอ่านของรัดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนะครับ
“สวัสดีจ้า เค้าชื่อแก้มน้า เหมียวๆ” น้องแก้มแนะนำตัวเสร็จก็กำมือทั้งสองข้างขึ้นมาขยับข้างกายเหมือนลูกแมวเลยครับ น้องแก้มจะแต่งตัวแบบแมนๆครับ ตัวเล็กน่ารักดี แต่ยังน่ารักไม่เท่าผมหรอก ว้ายยย
“หวัดดีทุกๆคน เราชื่อตาลนะ โฮ่งๆ! แฮ็ชชชแทค โบกมือแบบนางงาม” เออ โบกมือจริงๆว่ะ น้องคนนี้ดูเหมือนจะมาสายฮาครับ อารมณ์เหมือนไอตัลชิบหายเลยอิดวก อย่าให้กูรู้นะว่าพวกมึงเป็นพี่-น้องรหัสกันอะ อะแหมม
น้องตาลก็จะแต่งตัวแบบแซ่บๆอะครับ เออนั่นแหละแค่นั้นพอ บอกแล้วไงว่าจะอธิบายสั้นๆ ก็แซ่บไง เข้าใจยากตรงไหนฮะ
ผมขี้เกียจอธิบายแต่ละคนแล้วอะ คนอื่นๆก็ช่างเขาแล้วกัน เอาแต่คนเด็ดๆสวยๆก็พอ(สวยๆก็มีแต่น้องตาลกับน้องแก้มนี่แหละครับ==) เอาเป็นว่าข้ามมาที่ผมเลยก็แล้วกัน
.
.
.
“สวัสดีครับ ผมชื่อมาร์คนะครับบ” ว่าจบก็จัดการงัดไม้ตายของตัวเองออกมาซะเลย ผมกำมือทั้งสองข้างขึ้นมาแล้วเอามาตบแก้มตัวเองดังแปะๆพร้อมเบะปากทำตาละห้อยใส่ทุกๆคนเพื่อเพิ่มความน่ารักขึ้นทวีคูณ บอกเลยว่าแม้แต่ผู้ชายที่แมนทั้งแท่งก็ยังหวั่นไหวเลย!
“วั้ย ตั่ย ล้าววววววว”
“กรี๊สสสสสสสส”
“ได้โปรดเอามดลูกกูไปเถอะะะะ”
“ว้ายยย! น้องเอินน่ารักจังเลย!” แหมม! อยากจะแหมให้ตีนกาขึ้นจริงๆ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะอิตัลเรื่องชื่อจีนกูเนี่ย อิดอกไม้สีรุ้ง มึงนี่มาทุกรสทุกสีจริงๆเนอะ
“เยี้ยดเปียดดดด! มาร์คค! น่ารักมากเลยย” อยู่ดีๆแบมแบมที่อยู่ใต้อาคารก็ตะโกนออกมาเสียงดังทำเอาทุกๆคนต่างก็โห่แซวขึ้นมา ไม่นานผมก็เริ่มรู้สึกถึงอุณภูมิที่สูงผิดปกติขึ้นบนใบหน้าของผม กูเกลียดมึงอีงูป่าT//T
“อีบ้าาาาาาา!” ผมด่ามันกลับไปทันทีอย่างไม่ต้องคิดเลยแม้แต่น้อย อิห่านี่ ขยันปีนเกลียวจังเลยมึง กูรุ่นพี่มึงนะเฮ่ย!
“เขามีแต่เย็ดเป็ดไหมล่ะคะคุณเดือนมหา’ลัย!” เสียงของคริสตัลเถียงกับแบมดังขึ้น หลังจากนั้นก็จะ..
“กรี๊สสสสสสสส” นั่นไงกูว่าแล้ว แหมมมม อีกันต์คนหล่อ=*= กูคิดอะไรไม่เคยผิดเลยย
“ใสๆวัยรุ่นชอบอะพี่ตัล:-9” ดูทำหน้าทำตา กวนส้นตีนนะเราอะแบมแบม
“เอาล่ะ!เดี๋ยวพวกพี่จะแจกเศษกระดาษให้นะ แล้วให้แต่ละคนเขียนชื่อผู้เข้าแข่งขันที่ตัวเองคิดว่าน่ารักที่สุดส่งมานะจ๊ะ” เมื่อคริสตัลพูดจบก็ส่งสัญญาณให้สต๊าฟคนอื่นเอากระดาษมาแจก
“ใครได้กระดาษแล้วก็เริ่มเขียนเลยนะ เสร็จแล้วก็ยกมือขึ้นมาเลยไม่ต้องรอเพื่อนเดี๋ยวพี่ๆสต๊าฟจะเข้าไปเก็บให้เอง จะได้ไม่เสียเวลา โอเคไหม?”
“ครับ/ค่ะ”
.
.
.
“ตอนนี้เราเก็บกระดาษของน้องๆมาครบแล้วเนาะ มีใครยังไม่ได้ส่งบ้างไหม ยกมือเลย” เมื่อพวกสต๊าฟมากระซิบข้างๆคริสตัลว่าเก็บกระดาษครบหมดแล้วแม่นางก็เปิดปากถามออกไมค์ทันที เผื่อยังมีเด็กปี1คนไหนยังไม่ได้ส่ง
มันบอกกลัวว่าถ้ามีคนยังไม่ได้ส่งแล้วเผอิญในกระดาษเขียนชื่อของผมขึ้นมาจะเสียดายคะแนนเอา ถามกูยังว่ากูเสียดายกับมึงหรือเปล่าอะตัล?
“ผมครับบ” เสียงคร้ายๆไอแตงมันนะ
“..ไม่มีแล้วใช่ไหม? งั้นนับคะแนนเลยนะ” เดี๋ยววว ไอตัลยังมีเด็กอีกคนที่ยังไม่ได้ส่งนะเว่ย!
“เดี๋ยววว! พี่ตัลลลล!” ชัดเจนเลย อีแตงพี่ขอโทษพี่บอกไอตัลมันไม่ทัน;w;
“เอ้า! หนูนาก! ยังไม่เสร็จอีกเหรอลูก!” นาก? เออดูดีๆหน้ามันก็เหมือนอยู่นะเว่ย! เฮ้ยตาไอตัลดีนี่หว่า สงสัยผมต้องไปตัดแว่นจริงๆแล้วแหละครับทุกๆคน
“หนูนากหรอ!? เออแต่ช่างมันเถอะ ก็ผมไม่แน่ใจว่าจะเขียนมาร์คหรือเอินดีอะพี่ตัล!” โอ๊ยยองแจจจจ๊ มึงนี่มันเนรคุณจริงๆเลยยย
“ยองแจอ้า! ก็เขียนชื่อของมาร์คไปดิมันจะยากอะไรอ่า!”
“แล้วจะให้เขียนเอินหรือมาร์คเล่า!”
“เขียนเอินไปเลยแจ!” อยู่ดีๆไอเด็กแบมก็ตะโกนแทรกมาซะงั้น อยากจะตะโกนตอบกลับไปว่า ‘ชื่อกูไหมล่ะอิสัสสสสส!’ จริงๆเลยครับอยากจะทำเสียงสสสสสให้น้ำลายกระเด็นจนไปถึงหน้ามันจริงๆเลยครับ
“ถ้างั้นผมเขียนชื่อเอินไปเลยนะพี่แบม!” ทันใดนั้นยองแจก็เขียนชื่อของผมลงไปทันที
แบมแบมกูเกลียดมึง;-;
“อะนี่ครับพี่ตัล ผมเขียนเสร็จแล้ว” เมื่อเขียนเสร็จยองแจก็เดินฝ่าฝูงนักศึกษาทุกคนออกมาเพื่อนำกระดาษมาส่งให้ถึงมือคริสตัล
“โอเค ขอกระดานหน่อยค่ะคุณรอง” เออใช่ ว่าแต่รองหน.สันทนาการคือใคร? แล้วผู้ช่วยมันคือใคร? ทำไมฟิคเรื่องนี้ปริศนาเยอะจังครับ?
“กูเกลียดมึงอีตัล” สักพักก็มีผู้ชายตัวสูงร่างบางพอๆกับผมออกมาจากที่ไหนสักแห่งเข็นกระดานขนาดใหญ่พอประมาณออกมาพร้อมกับปากกาไวท์บอร์ด เอ๊ะ..นั่นแบคฮยอนหรือเปล่า?
“พี่แบคเป็นรองเหรอฮะ?” วีที่นั่งอยู่เงียบๆตะโกนออกมาถามรุ่นพี่ด้วยความสงสัย
แบคฮยอนจริงๆด้วยเว้ย เดี๋ยวเล่าให้ฟังครับ ตัลเป็นเพื่อนกับผมใช่ไหมครับ แล้วแบคเป็นเพื่อนกับตัล เพราะฉะนั้นผมกับมันก็เลยเป็นเพื่อนกันโดยปริยายครับ จบ
เออใช่ กูลืมคิดอีกแล้วว่าอิแบคมันก็อยู่วิศวะ ทำไมกูถึงไม่รอบคอบแบบนี้อะคับจินยองออมม่า;-;
“พี่ไม่ได้อยากเป็นหรอกวี แต่พี่โดนอีตัลบังคับ” หันไปตอบวีด้วยสีหน้าที่เอือมสุดๆ เอือมสัสๆ เอือมเหี้ยๆ
“คนสวยไม่ผิดนะก๊ะ” ว่าไปก็จิ้มแก้มตัวเองด้วย
“กูเกลียดมึง” ทั้งผมทั้งแบคต่างก็พูดออกมาพร้อมกันแทบจะทันที แสดงว่าความแสบของตัลไม่ได้ลงที่กูคนเดียว กูดีจัย;-;
“เออน่า จะนับคะแนน! อยากรู้ไหมคะแนนอะ!”
“อยากรู้กั๊บ._.” อันนี้แบคพูดนะ ผมไม่ได้พูด
“ถ้าอย่างนั้นพี่ขอเวลาแป๊ปปป!นึงในการนับคะแนนนะ เอ้อใช่! เดี๋ยวเรามาทำความรู้จักกับรองหัวหน้าฝ่ายสันทนาการกกนดีกว่าเนอะ” ด้านคูณด้านจริงๆเลยนะมึงอิตัล เพิ่งจะโดนแบคด่าไปเมื่อตะกี้เอง
อะนั่นมีการยัดเยียดไมค์ใส่อิแบคอีก คิดว่าตัวเองโชคร้ายที่มาคบอิตัลเป็นเพื่อนละนะ เจออิแบคทีนี่กูรู้สึกโชคดีขึ้นมาทันทีเลยครับ
“พี่ชื่อ บยอน แบคฮยอนนะครับ เป็นรองหัวหน้าสันทนาการนะครับ โสดครับ โสดมากด้วย” อือหืออ ไม่มีคอมเม้นต์ใดๆทั้งสิ้นจากกู
“โปรโมทซะเป็นกระหรี่เลยนะมึง” พอคริสตัลแซวจบน้องๆที่นั่งกันอยู่ก็พากันขำเสียงดังเลยล่ะครับ โดยเฉพาะน้องนากของพวกเรา กูได้ยินมาคนแรกเลย
“โอ๊ยย(ชักดิ้นชักงอ) มึงรีบๆนับคะแนนเหอะน่า!” ว้ายๆๆ แบคฮยอนเริ่มงอแงแล้วคร้าบ><
ขอข้ามไปตอนที่ผลคะแนนออกมาเลยก็แล้วกันนะครับ การนับคะแนนของคริสตัลทำให้ผมนึกถึงตอนได้เป็นประธานนักเรียนนตอนประถมเลยครับ ถ้าเปลี่ยนไวท์บอร์ดเป็นกระดานดำนี่ใช่เลยนะ ยุคกูเลย555
.
.
.
“ตอนนี้ผลคะแนนก็ได้ออกมาอย่างที่เห็นแล้วเนอะ เดี๋ยวเรามามาดูผลคะแนนกันดีกว่าเนาะ”
“คร้าบ/ค่า” ต่อไปเราก็จะได้รู้คะแนนรวมของแต่ละคนแล้วนะครับ ตื่นเต้นหรือเปล่า ผมชื่อว่าทุกคนตื่นเต้นครับ ยกเว้นผมนะ
“เดี๋ยวพี่จะเรียงเป็น3อันดับให้ก่อนนะ” เออน่า รีบๆพูดมาเทอะ อีห่านี่ชักจะลีลาใหญ่ละ นี่ผมไม่ได้ตื่นเต้นเลยนะเอาจริงๆ นี่ไม่ได้โกหกเลย
“อันดับที่1คือน้องตาลจากสาขาอุตสาหการจ้า!”
“เห็นไหมล่ะ นางงามอย่างกูต้องได้ที่1! เยส!!” พอน้องตาลรู้ว่าตัวเองได้ที่1 ก็เอ่ยออกมาอย่างดีใจพร้อมต่อยลมอย่างแรง เห็นอย่างนั้นทุกคนต่างก็หัวเราะออกมากันหมดเลยครับ รีแอคชั่นเยอะเหมือนพี่ของน้องมันเลย
ดีเหมือนกันหน้าตาก็ดี มีอารมณ์ขำขัน ผมว่าผมเชียร์ให้น้องตาลได้เป็นดาวดีกว่า รีแอคชั่นเยอะๆแบบนี้แหละกรรมการชอบ555
“อันดับที่2คือน้องแก้มจากสาขาโยธาจ้า!”
เดี๋ยวเรามาดูรีแอคชั่นของน้องแก้มบ้างดีกว่าครับ มาดแมนแบบน้องจะออกอาการแบบไหนนะ ผมคิดว่าน้องน่าจะยิ้มอย่างเดียวมั่งครั--
“ยุ!หู้ววววววว!” เหยดแม่! เกินความคาดหมายมากครับ น้องมันวิ่งรอบวงเลยพอรู้ผล อีเหี้ย! น้องแก้มสุดมาดแมนแฮนซ่ำของกูหายไปไหนแล้ววะ!
แม่งเหวอกันทั้งแก๊งเลยครับ ยกเว้นเพื่อนๆในสาขาของน้อง ทุกคนต่างหันหน้าเข้าหากันแอบขำคิกๆกันอย่างสนุกสนาน
“และอันดับที่3ก็คือ! น้องเอินนน!!”
. . .เชี่ย
พีค
“กรี๊ดดดดดดดดด!!”
ทันใดนั่นก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าดดังกระหึ่มใต้โดรมขึ้นมาทันที กูนี่ปรับสีหน้าแทบไม่ทันเลยไอสัส! หนึ่งในเสียงกรีดร้องเหล่านั้นก็มีเสียงของกลุ่มแบมแบมด้วยเหมือนกัน
จองกุกที่ผมคิดว่าแม่งเงียบๆ ขรึมๆนี่เหมือนหลุดออกมาคนละมิติเลย จากตอนแรกที่นอนตักเมียตัวเองอยู่ดีๆพออิตัลพูดชื่อผมปุ๊บแม่งลุกพรวด!ขึ้นมาคนแรกเลย แล้วตามด้วยคนอื่นๆครับ
เห้อม..อิแบมมันยัดใต้โต๊ะให้พวกมึงเท่าไหร่ไหนบอกพี่มาดิ๊
.
.
.
“มาร์คได้ที่3ด้วยอะ โคตรพีค5555” หลังจากที่พวกสันทนาการปล่อยให้พวกผมไปพักยองแจก็วิ่งแจ้นมาหาผมคนแรกเลยครับ มาถึงมันก็พูดเรื่องการแข่งอีกแล้ว ฮือ;-;
“ใช่ จะพีคกว่านี้ถ้ามาร์คได้ที่1” ไม่นานฮันบินก็เดินตามหลังยองแจมา อยากจะตอบฮันบินไปจังเลยครับว่าแค่อันดับที่3กูก็จะฆ่าตัวตายแล้วโว้ยย!
“มาร์คอ่า น่ารักมากเลย ไม่คิดว่านางฟ้าประจำกลุ่มของเราจะน่ารักได้ขนาดนี้นะเนี่ย” จินวิ่งมาหาพวกผมหลังจากที่ช่วยพี่ๆเก็บของ พอถึงจุดหมายแม่งก็เอ่ยปากแซวปากผมทันที
พวกผมคุยกันเพลินจนมาถึงโต๊ะหินอ่อน พอเห็นว่าถึงที่หมายแล้วก็จัดการหย่อนตูดของตัวเองลงทันที สมัยผมเรียนแพทย์นะก่อนสอบผมชอบมานั่งติวหนังสือกับจินยองตอนเช้าตรงหน้าตึกคณะตลอดเลย บรรยากาศมันให้555
“นางฟงนางฟ้าอะไรกัน มาร์คออกจะหล่อขนาดนี้ก็ต้องเป็นเทวดาสิ!” ผมเอ่ยออกมาอย่างมั่นใจ หึ!แน่นอนอยู่แล้วสิ ก็ผมน่ะหล่อมาทั้งชีวิตเชียวนะ
“มาร์คใช้ฉายาตั้งแต่ม.ต้นเป็นประกันเลย”
“ไหนบอกชื่อฉายามาซิ น้องเอินนน” ยังวนมาแซะเรื่องชื่อกูอีก พวกมึงแม่งอันตราย
“พ่อหนุ่มเมกันบอยยังไงล่ะ ฉายาของมาร์คมันมาดแมนแฮนซั่มมากเลยใช่ไหมล่ะ!” ผมพูดออกมาพลางท้าวเอวตัวเองไปด้วย สื่อให้รู้ว่าผมพูดจริง ทั้ง3คนเหวอไปเลยครับ55 คงไม่คิดว่าผมจะได้ฉายานี้มาล่ะเซ่
“ไหนๆก็มาอยู่ไทยแล้ว แถมโตมาก็สวยด้วย เปลี่ยนจากเมกันบอยเป็นคุณหญิงเอินดีไหมครับ?” อยู่ดีๆก็มีเสียงใครบางคนมากระซิบที่ข้างหูซ้ายของผม ไม่เรียกว่าใครบางคนดีกว่า เพราะเสียงแบบนี้กับประโยคกวนสิ้นตีนแบบนี้มันมีอยู่คนเดียวคือไองูป่านั่นเท่านั้นแหละ! แบบนี้ต้องหันกลับไปด่าให้สำนึก
“อีปลาทูแม่กล-----!” ผมช็อค ยองแจช็อค ทุกคนช็อค
หลังจากที่ผมคิดจะหันไปหาแบมแบมผมลืมคิดไปเลยว่า แบมแบมอยู่ใกล้มาก ทำให้ตอนนี้ ณ จุดจุดนี้แบมแบมฝังจมูกลงที่พวงแก้มของผมอย่างไม่ได้ตั้งใจ กลุ่มเพื่อนของแบมแบมที่เพิ่งมาถึงกับยืนอึ้งไปเลย
ฮื่อออ! หน้าแดงไปหมดแล้วนะ! เมื่อไหร่จะออกไปซักทีเนี่ย!
และแน่นอนว่ามันไม่ได้ทำอย่างที่ผมคิด แบมแบมกลับตวัดแขนของตัวเองมากอดเอวของผมเอาไว้แน่นพร้อมกับฝังจมูกโด่งรั้นของตัวเองลงหนักกว่าเดิม สูดกลิ่นกายของผมเข้าไปเต็มปอดดังฟอด!
“แหม อยากให้แบมแบมมันหอมแก้มก็บอกมันตรงๆก็ได้มั้งพี่มาร์ค ไม่เห็นจะต้องเล่นทีเผลอเลย” พอแบมแบมผละออกจากแก้มของผมยูคยอมก็เอ่ยปาดแซวทันที อีพวกนี้นี่มันตายยากตายเย็นจังวะ!
ส่วนเจ้าตัวการน่ะเหรอ มันออกไปได้ไม่เท่าไหร่ก็เข้ามานั่งข้างๆผมแล้ว
“นั่นๆ ดูหน้าแดงด้วยอ้ะะะ” วีเดินเข้ามาแซวผมพร้อมกับจิ้มแก้มจึ้กๆ
กูเกลียดพวกมึงที่สุดT^T
หลังจากนั้นคนที่มาใหม่ก็เข้ามานั่งร่วมวงกับพวกผมโดยปริยาย เอาจริงๆผมก็สามารถถีบแบมแบมมันออกไปนั่งที่อื่นได้นะครับ แต่พอดีที่บ้านสอนมาให้เป็นผู้ดี นี่ไม่ได้อากให้แบมแบมนั่งข้างๆเลยนะเนี่ย!
“แล้วนี่ไม่มีเรียนกันรึไงฮะ” ผมหันไปต่อว่าพวกปี2ที่ทั่งวันไม่เห็นทำงงทำงานกันเลย มัวแต่นั่งเม้ามอยกันอยู่ใต้อาคาร
“แบมอยากดูมาร์ค” แบมพูด มึงก็ตลอดแหละแบม โวะะะ==
“แบมไม่เรียนผมก็ไม่เรียน” ยูคยอมพูด
“แบมไม่ผมก็ไม่” วีพูด
“วีไม่เรียนผมก็ไม่เรียน” จองกุกพูด อ่อ ตามเมียงี้ อะแหม เค้ารู้นะ
“กลัวเมียก็บอกมาเถอะพี่จองกุก” จินเอ่ยล้อจองกุกพลางยักคิ้วกวนตีนใส่
“เขาไม่ได้เรียกว่ากลัวเมีย เข้าเรียกว่าเคารพและนับถือการตัดสินใจของเมีย” จองกุกอธิบายยาวเหยีด อือหือ แถจนสีข้างถลอกออกมาหมดแล้วสัส
“ย่อๆก็คือกลัวเมียป้ะล่ะกุก” วีที่นั่งอยู่ตรงข้ามจองกุกเอ่นตักเตือน
“คร้าบๆ ขอโทษคร้าบ”
“ตอนนี้ผมเจอคนกลัวเมีย1อัตราแล้วครับ” พอฮันบินพูดจบพวกเราต่างก็หัวเราะออกมาครืนเลยครับ
“ถ้าอีแบมมันได้พี่มาร์คเป็นเมีย มันก็จะกลายเป็นหมาหัวเน่าเหมือนกูนั่นแหละโว้ย!” จองกุกตอบกลับฮันบินอย่างเอาเป็นเอาตาย
“แล้วทำไมมึงต้องลงที่กูด้วยล่ะเฮ้ย!” แบมแบมทุบโต๊ะดังตุ้บตะคอกใส่จองกุก ทำให้ทุกคนขำออกมาทันที
“ถ้าได้เป็นเมียจะจับฟัดเช้าฟัดเย็นจนลุกไม่ขึ้นเลยคอยดูดิ!” นั่น วนมาเรืองลามกอีกแล้ว
“เดี๋ยวกูจะคอยดูมึงไอแบม เดี๋ยวมึงก็เหมือนกู๊!”
“เหมือนยังไง!”
“เมียไม่ให้เอา!”
ป้าบ!
“ไอทะลึ่ง!” วีถึงกับต้องลุกขึ้นมาตีแขนของจองกุกอย่างแรงเลยครับ อยู่ดีๆผมก็รู้สึกเจ็บแทนมันซะงั้น แรงนะนั่นน่ะ ซู้ดปากทั้งวงเลยทีนี้
“พี่มาร์คจะไม่ทำกับไอแบมแบบนั้นใช่ปะ?” ยูคยอมหันมาถามผม ไม่รู้ว่ามันห่วงเพื่อนหรืออะไรนะ แต่ที่แน่ๆมันทำหน้าตาน่าหมั่นไส้มาก
“ไม่หรอก”
“จริงปะเนี่ย” เดี๋ยว ยังพูดไม่จบ
“แต่จะถีบมันเลยต่างหาก!” พูดจบก็ทำท่าจะยกตีนขึ้นมาถีบอีก้อนเนื้อข้างๆซะเลย
“เฮ้ยๆๆ! ใจเยนเย้นนน” แบมแบมยกแขนขึ้นป้องกันตัวทันที่เห็นผมยกขาขึ้นมา
“ยองแจกูเจอคนกลัวเมียอีก1อัตราอีกแล้ววว”
ทันใดนั้นทุกคนก็ขำก๊ากออกมาเสียงดังเลยครับ555
“แล้วพี่เจบีกับพี่แจ็คสันอะครับ?” พอตั้งสติได้จินก็เอ่ยถามยูคยอมด้วยความสงสัย (ทำหน้าตาสงสัยได้น่ารักมาครับ)
“เห็นพี่เขาบอกว่าจะไปซื้อของมาให้เรากินนั่นแหละ เฮียแกออกตังค์ แถมพี่แจ็คสันยังบอกว่าเดี๋ยวจะซื้อขนมมาให้ยองแจเยอะๆเลยด้วยน้าาา”
“ฮิ้ววววววววววว!”
ทีนี้กูจะไม่โดนแซวคนเดียวอีกต่อไป! เย่!
เงอะเงาะงะแงะ
มียอดเฟบ104คนแล้วค่าา ปรบมืออ//แปะๆๆๆๆ
เห็นยอดเฟบแล้วรู้สึกอยากจะแต่งขึ้นมาก็แต่งขึ้นมาดื้อๆเลยค่ะ555
วาดมาให้ดูเล่นจ้า555
(เวลาวาดเมนตัวเองมันก็จะฟินหน่อยๆอะนะ555) #ภาพเผามัก
...
มาต่อให้เป็น50%แล้วนะคะะ ปิดเทอมเหมือนไม่ได้ปิดเทอมเลยค่ะ5555
...
มาต่อให้เป็น100เปอร์แล้วน้าา เย่ๆๆๆ ขอโทษที่ไม่ได้มาอัพนานมากเลยนะคะ555
ครั้งนี้เลยเอาฉากฟินๆมาให้อ่านกันเป็นการไถ่โทษแทนแห้ๆ ครั้งนีอาจจะมีคำผิดเยอะ(มาก)
ต้องขอโทษอีกครั้งด้วยนะคะ เพราะไรท์เบลอมากจริงๆ นี่ไม่ได้ใส่แง่นพิมพ์นะเนี่ย555
และอย่าลืมคอมเม้นให้กำลังใจไรท์ กดเฟบเพื่อจะได้รับการแจ้งเตือนนิยาย และเผยแผ่ลัทธิพี่กันต์ของเราโดยการแชร์นิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ!
สามารถติดตามผลงานในเด็กดีได้ที่ลิงค์นี้เลย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น